SUMAR - Is Sumar al zo lastig te bereiken op dit moment, moest het verkeer dat door het dorp wilde of moest ook nog omrijden omdat een deel van de Greate Buorren was afgesloten. De reden: dat stuk, zeg maar vanaf het café tot aan de kerk was omgetoverd tot 'Bintsje Beach', met andere woorden, er laag een dikke laag zand voor het traditionele Beach Volleybal Toernooi. Liefst achttien teams hadden zich laten inschrijven en alleen de namen al lieten het 'ergste' vermoeden...
5 Bier fan DOK versus Koart Lontsje
Ik kan het u niet kwalijk nemen dat u bij dit affiche niet meteen denkt aan volleybal, laat staan een beachvolleybalwedstrijd. Beachvolleybal betekent niets meer of minder dat er niet op een harde sporthalvloer wordt gespeeld, maar op een min of meer zachte dikke laag zand. Nu is die normaliter in Sumar niet voorhanden, je zou naar het strand van Klein Zwitserland moeten uitwijken, maar een aantal immense kipkarren met vele kubieke meters zand brachten zaterdagmiddag uitkomst. Een dikke honderd meter van de Greate Buorren was veranderd in een heuse zandvlakte met de kerk en het bijbehorende kerkhof aan de ene kant en bloemenwinkel van Bobby en Gerry aan de andere kant. En in het midden, als u enige terreinkennis aldaar bezit, dan weet u het: Café De Inloop. Nou, wat dacht u van zo'n situering. Of, zoals men hier te lande pleegt te zeggen: 'dat koe wol minder'. En het zou ook niemand verbazen dat het plan om te gaan beachvolleyballen ooit in datzelfde café is bedacht: 'by jûn útfûn'. Maar dat laatste komt uit merendeels onbetrouwbare bron. Hoe het ook zij, zaterdagmiddag was het weer zover, tijd voor het (bijna) jaarlijkse Beachvolleybal Toernooi, ooit omgedoopt tot 'The Battle of Bintsje Beach'.
'what's in a name'
Liefst achttien ploegen hadden zich op de deelnemerslijst laten zetten en omdat het allemaal gelegenheidsteams betrof, was de naamkeuze geheel vrij. En dus werd diezelfde lijst opgesierd met fraaie bedenksels als 'Allegaartje', 'Thons Harem', 'De Sânhappers', 'The Beach Buddies', '5 Bier fan DOK', De Kneusies, 'De Bolley Vallers', 'Dockumer Kofje' en 'Koart Lontsje'. Good old William Shakespeare zei het enkele eeuwen geleden al: 'what's in a name'.
'it gelûd is der noch net'
Als het bijna één uur is, de torenklok van de aanpalende kerk bereidt zich voor op zijn gemakkelijkste klus: één keer slaan, klimt gelegenheids-spreekstalmeester Mariëlle op een tafeltje om 'tutti gruppi' toe te spreken. Dat kost enige moeite, want ze moet het zeg maar unplugged doen, zonder geluidsversterking dus. "It lûd is der noch net", meldt Mariëlle met luider stem, "want dy man hat autopech, dy komt wat letter." Maar als ze heeft uitgelegd hoe het geheel in elkaar steekt, kunnen we beginnen, probleem opgelost. Er zijn drie velden uitgelegd en de eerste zes ploegen kunnen aan de bak voor hun wedstrijd van twee keer 5 minuten. Lekker kort en dus heeft iedereen voldoende gelegenheid om de zo cruciale vochtbalans in het oog te houden. En met de open deur van een café op kruipafstand moet dat geen probleem zijn lijkt mij. Dat blijkt het dus ook niet te zijn gedurende de middag.
zon
De zon schijnt, het is behoorlijk warm, maar de lucht in het zuidwesten duidt op naderende regen. Maar dat is van later zorg, er kan volop gevolleybald worden en dat gebeurt ook. Zoals gebruikelijk is het niveau van de ploegen nogal onderscheiden en dat is een regelrecht understatement, met andere woorden, er zijn teams die heel behoorlijk kunnen volleyballen, maar er zijn ook ploegen die hun naam uit de categorie 'Allegaartje', 'De Sânhappers' en 'De Kneusjes' overtuigend waarmaken. Maar het mag de pret niet drukken, dit is puur recreatief volleybal, sommigen spreken nogal denigrerend van 'camping-volleybal'. Maar hier is de Olympische Gedachte leidend, met andere woorden: 'meedoen is belangrijker dan winnen.' Baron Pierre de Coubertin zou trots zijn op al die Sumarders. Er mogen, heb ik me laten vertellen, alleen autochtone Sumarders meedoen, maar ik heb de indruk dat die regels hier en daar een klein beetje worden opgerekt. Maar een kniesoor die daar op let uiteraard. Die nobele 'Olympische Gedachte' betekent overigens niet dat er niet fanatiek gevolleybald wordt, maar het betekent ook dat er naar hartenlust gepraat wordt 'ûnder it net troch' en uiteraard gelachen. Al met al heerst er, mede aangejaagd door die al gememoreerde 'open deur' in het midden, een uiterst ontspannen sfeertje. De ambiance is vrijwel perfect, midden in het dorp, een wielerronde zou er jaloers op zijn, daar heb je immers 'rondjes om kerk en kroeg', nou hier wordt gevolleybald tussen kerk en kroeg. En het omsittend laach zit er heerlijk relaxt naar te kijken, koel drankje onder handbereik. Supportersrellen kent men hier niet, de ME hoeft niet in actie te komen en het is zelfs de vraag of die Sumar met al die Centrale As-perikelen nog wel kan vinden en zelfs de dorpsagent laat zich bij dit anti-risico evenement niet zien.
het-jongetje-in-de-boom
De ene na de andere wedstrijd ontrolt zich voor mijn cameralens, ik zit zo ongeveer in het midden en dat betekent dat ik een heleboel dingen tegelijk kan zien. Op een gegeven moment gaat er vlak voor mij een bal de bomen in. Dat gebeurt wel vaker, maar dit zijn toevallig zeer dichtbebladerde linden en wat er ook terugkomt, géén bal. Er wordt driftig aan de boom geschud, letterlijk in dit geval, maar de fraaie pluk leilinden geeft geen krimp. In de boom klimmen is geen optie en zelfs een ladder geeft geen soelaas. Goede raad is duur. Maar de oplossing komt van een geheel onverwachte kant. De assistent-teller aan de overkant is een jongen, Tys, en hij is het die het probleem oplost. Hij wordt door een paar sterke handen de boom ingetild waar hij even later compleet verdwijnt tussen het rijke lover. We horen wat geritsel en jawel, daar verschijnt hij weer tussen het gebladerte en, geloof het of niet, mét bal! Onder luid applaus en bewonderende kreten daalt hij weer af naar diezelfde sterke handen die hem even later keurig weer op de grond zetten. We kunnen verder! Het programma gaat nog wel even door, maar ik heb genoeg materiaal verzameld als illustratie bij dit verhaaltje. En de uitslag? Ach, eigenlijk is die natuurlijk niet belangrijk, het 'gezellige samenzijn' na afloop is dat wél uiteraard. Ik hoop maar dat ze het nog een tijdje droog houden, maar als ik naar huis rijd zie ik op mijn voorruit de eerste voorzichtige regendruppels verschijnen. 'Droech mei in spatsje rein', u begrijpt wat ik wil zeggen.
Binne Kramer
{gallery}Syta/beach11716{/gallery}
Notice: Undefined property: stdClass::$readmore in /home/kanaal30/domains/archiefkanaal30.nl/public_html/templates/ja_teline_v/html/layouts/joomla/content/item/default.php on line 121
